Planh de Samatan

Le tiron se’n va a l’embuc

Sus l’aire de «Le boèr se’n va a la laura»
(Rondèu de Samatan, paraulas d’Olivièr Mantel Flahault)

Le tiron se’n va a l’embuc,
tot trist e desconsolat

Peu ganitèth te’l fotràn
E te’l cargaràn de gran

Pendent duás o tres setmanas
Que siás mut o que te planhas

Tu n’ac poiràs pas delir
E tanplan que’n vas morir

Le hitge venguerà bèth
Coma le d’un gròs anhèth

Vésent l’embuc arribar
Ensajas de bolegar

Mès poiràs pas descapar
Te tornaràn embucar

E que calerà patir
Sense cap poder partir

Poiràs pregar le Bon Diu
Non poiràs húger d’aquiu

Abans que’t copen le còth
Qu’auràs vorgut morir cent còps

Çò que hèn per gormandèra
Ende tu qu’ei ua misèra

Qu’ei atau: òm te tortura
Ende véner noiridura

Le rondèu de Samatan
Non se pòt hèr en dansant

Qu’ei ua canta funerària
Ende’ls tirons, ua pergària

Ua acusacion deus tuaires,
De totis les embucaires

Mès tot aquò non seré gaire
Sense’ls complicis: les chapaires