De waarheid over dwangvoeren

De productie van ganzenleverpaté betekent de geboorte van 80 miljoen eenden per jaar en 800 duizend ganzen. Per definitie is voor een ganzenleverpaté, het dwangvoeren noodzakelijk (art. L. 654-27-1 'code rural' in Frankrijk).

De eenden en ganzen worden geboren in een broedhok, de eieren worden automatisch verplaatst naar grote broedkasten.

Bij eenden worden alleen de mannetjes gedwangvoederd. Vrouwtjes eenden mogen niet gebruikt worden omdat hun lever te veel zenuwen bevat. De jonge vogels worden daarom gescheiden direct na het uitbroeden. Er bestaan twee technieken om deze scheiding te maken. Door het seksen van de kuikens (bij sommige soorten heeft één geslacht een zwarte vlek op de kop), of door het omkeren van de cloaca.

De vrouwtjes eenden worden meestal direct vernietigd (door al levend te vermalen) na hun geboorte.

Na een poosje worden de eendjes getransporteerd naar de fokkerij waar ze in ongeveer 80 dagen opgroeien voor de dwangvoederfase.

Het dwangvoeren gebeurt door middel van een buis die in de slokdarm wordt gedrukt tot in de maag, waarmee grote hoeveelheden rijk en onuitgebalanceerd voer wordt ingebracht. De traditionele methode kost 45 tot 60 seconden maar de industriële methode (voornamelijk toegepast) kost 2 a 3 seconden en werkt met een hydraulische of pneumatische pomp. De vogels worden twee maal per dag op deze manier gedwangvoederd.

In Frankrijk zijn 87% van de eenden opgesloten in kooien zoals gebruikt in legbatterijen waar zij zich niet in kunnen bewegen, omdraaien of hun vleugels uitslaan.

De richtlijn van 1999 verbiedt het gebruik van individuele kooien (Frankrijk past deze richtlijn niet toe). Er bestaat wel een alternatief; de groepskooi.

De overige eenden zijn opgesloten in parken waar ze ook gefokt worden voor ganzenleverpaté.

Na de schok van dwangenvoeren, lijden de dieren aan diarree en kortademigheid.

De funktie van de lever is verstoord. Het dier heeft problemen met het regelen van zijn lichaamstemperatuur en ontwikkelt een ziekte genaamd steatose hepatis, leververvetting. Bovendien geeft de tot bijna 10 keer zo groot opgezwollen lever, het dier problemen met ademhaling en bewegen. De longen raken beklemd en het zwaartepunt van zijn lichaam verschoven.

Behalve de lange lijst van ziektes, problemen en slechte algehele gezondheid van de opgesloten en gedwangvoerde dieren, zijn de sterftecijfers beschamend. Het rapport uit 1998 van de wetenschappelijke veterinaire commissie, onder mandaat van de europese commissie, vermeldt een 10 tot 20 keer hoger sterftecijfer onder de gedwangvoerde dieren, dan onder de overige dieren in de veeteelt.

Na bijna twee weken dwangvoeren, worden de dieren naar het abattoir gebracht, opgestapeld in kisten.

Tijdens de dwangvoer periode, leven de opgesloten dieren op ijzeren roosters als vloer, waardoor ze infecties aan de poten oplopen. Op de video hebben de eenden 'Label Rouge' allemaal dermatites (huidontstekingen).

Ze worden elektrisch verdoofd om daarna leeg te bloeden.

Het gebeurt regelmatig dat de vogels weer bijkomen voor of terwijl ze al bloeden.

Daarna worden ze geplukt, open gesneden, geleegd en hun lever geprepareerd voor verdere verwerking.

Om te zien hoeveel de vogels werkelijk lijden, zijn deze video's gemaakt in 2004 in de dwangvoerhallen van Frankrijk. Als u een journalist bent, lees dan deze adviezen voor dat u vraagt om te mogen kijken in een dwangvoerfokkerij.

Hieronder staan enkele links naar andere internet pagina's waar de dagelijkse werkelijkheid getoond wordt over de ganzenleverpatéproductie.

• PMAF
  • Campagne foie gras en dwangvoeren

Vertaald door Erwin van Dijk