Manifest

Een barbaarse traditie

De ganzenleverpaté is gemaakt van een ziek orgaan van een gans of eend, die meerdere keren per dag gevoerd wordt onder dwang middels een metalen buis van 20 tot 30 centimeter ingebracht via de keel tot in de maag. Om het lichaam te dwingen een vervette lever te maken, moet het dier binnen enkele seconden een hoeveelheid mais binnen krijgen die de lever tien maal zijn normale maat doet groeien en ziek maakt, de leverziekte kennen we als Steatose Hepatitis.

Vechtend tegen het inbrengen van de buis in zijn keel, of door de contractie van zijn slokdarm in een reflex over te geven, ontstaat het risico van verstikking en dodelijke perforaties in de keel.

Het naarbinnen drukken van de buis veroorzaakt verwondingen in de keel waar zich pijnlijke ontstekingen en infecties ontwikkelen. De geforceerde overvoeding met ongebalanceerd voedsel zorgt regelmatig voor ziektes in de spijsvertering met mogelijk dodelijke afloop.

Na de schok van het dwangvoeren, volgt vaak diarree en kort ademigheid. Bovendien zorgt de overontwikkelde lever door zijn gewicht en afmetingen voor moeilijk kunnen lopen en ademhalen.

Deze methode zou ongetwijfeld de dood betekenen voor de gedwangvoerde dieren, maar de slacht verhult de fatale gevolgen van deze dodelijke mishandeling. De zwakste sterven al onderweg naar de slacht en velen verzetten zich al niet meer als ze daar aangekomen zijn. Het sterftecijfer is tien tot twintig keer hoger tijdens de periode van gedwangvoeren, dan tijdens de fok.

Een verzameling van pijn en lijden

Het geweld, onlosmakelijk verbonden met de ganzenleverproduktie, is alleen al genoeg om het te verbieden. Maar voor het overgrote deel van de dieren is dat niet de enige lijdensweg. Van velen wordt zonder verdoving een deel van de snavel afgebrand of geknipt met een tang of met een gewone schaar.

In de natuur leven de eenden de meeste tijd in het water. In de fokkerijen zijn velen opgesloten in hangars, in kooien waar het gaas hun voeten verwondt. Kooien die zo klein zijn dat ze zich niet kunnen omdraaien, overeind staan of hun vleugels kunnen uitslaan. Onder hen die het redden tot op de dag van de slacht, zijn velen met gebroken botten door ruw behandelen en door het transport. Uiteindelijk worden ze aan hun poten opgehangen voor elektrocutie en leegbloeden. Omdat de vrouwtjes een sterker doorbloedde lever hebben, worden deze al direct na geboorte vergast of levend vermalen.

Het plezier voor de één, betaald door lijden van de anderen

Hoe kan het plezier dat wij hebben aan het eten van een lever, rechtvaardigen dat we een gevoelig wezen, zoals wij zelf ook zijn, onderwerpen aan een miserabel leven vol pijn en wanhoop? Omdat het een ander soort wezen is, rechtvaardigt dat dan doof te blijven voor zijn lijden en niet te praten over de immoraliteit van deze slavernij?

Er bestaan wetten en regels die de dieren beschermen tegen zulke mishandelingen en slechte verzorging. Die teksten worden opzettelijk genegeerd voor het overgrote deel van de 30 miljoen dieren die, voornamelijk in Frankrijk, worden gebruikt voor de productie van ganzenleverpaté. Men zegt dat dit « noodzakelijk kwaad » acceptabel is. Maar het consumeren van dit product is op geen enkele wijze noodzakelijk. Niemand, ook niet zij die commercieel hiervan profiteren, kan dit tegenspreken.

Terwijl de prijs per kilo nog steeds laag is voor de consument, is de ganzenleverpaté erg duur betaald door de dieren met hun lijf, gebruikt als een productiemachine, en opzettelijk ziek gemaakt.

De ganzenleverpaté is ook slecht voor het imago van Frankrijk, omdat het een indruk geeft dat we een achtergebleven volk zijn, op het moment dat de meeste andere landen de produktie verbieden. Hoe kunnen we nog blijven beweren dat het een welbeschaafde traditie is, de barbaarse gewoonte om een trechter of pneumatische pomp in de bek van een opgesloten dier te duwen?

Het verbod op ganzenleverpaté : ethisch verantwoord voeden

Aangezien men voor het maken van ganzenleverpaté de belangen van de dieren minacht die men gebruikt voor de productie :

• Vragen wij aan hen die ganzen en eenden dwangvoeren, te stoppen met het uitvoeren van deze mishandeling. Dat zij niets tegen de dieren hebben die ze dwangvoeren, neemt niet weg dat deze dieren toch door hen lijden.
• Vragen wij aan hen die verdienen aan de ganzenleverpaté, om zonder pardon, te stoppen met hun deelname aan deze weerzinwekkende handel.
• Vragen wij aan wetenschappelijke- en veterinaire autoriteiten, gericht op het welzijn van dieren, de moed te hebben, ondanks de politieke- en economische druk, deze productiemethodes van ganzenleverpaté aan de kaak te stellen.
• Vragen wij aan justitie om alle wetten en regels te benadrukken die het lijden van een gevoelig wezen beperken, want dat lijden maakt de productie van ganzenleverpaté illegaal.
• Vragen wij aan onze volksvertegenwoordigers de wetten op te stellen om definitief een einde te maken aan deze praktijk.

Zolang wij als consumenten met ethiek beslissen over onze consumptie en zien dat het lijden alleen bestaat voor ons plezier, weigeren wij het kopen en consumeren van zieke levers van gemartelde dieren.

Vertaald door Erwin van Dijk